Rzymskokatolicka Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła

Uroczystość Bożego Ciała to święto ruchome, przypadające na jedenasty dzień po Zielonych Świątkach. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia tego święta w XIII w. było objawienie błogosławionej Juliany. W tym roku cztery ołtarze przygotowane zostały w około kościoła, gdzie każdy kto chciał mógł pomóc w ich tworzeniu. Tym osobom należą się wielkie podziękowania, ponieważ jest coraz mniej osób, które chcą w jakikolwiek sposób wesprzeć budowę i przystrojenie tych ołtarzy. Pogoda w tym roku dopisała i przy bezchmurnym niebie mogliśmy uczestniczyć w tej pięknej uroczystości. Na zakończenie dnia po ostatniej Mszy Świętej zostaliśmy zaproszeni na wspólny śpiew wraz zespołem MARCAM, by wielbić Boga w tym szczególnym dla nas dniu.

Praca związana z przygotowaniem ołtarzy i uczestnictwo w procesji Bożego Ciała powinna nas zatrzymać przy refleksji naszej tożsamości i przynależności do Kościoła. Jako chrześcijanie nie powinniśmy być obojętni na różne aspekty naszego życia. Abyśmy potrafili głosić Dobrą Nowinę nie tylko od święta, ale na co dzień pokazując swoim życiem sens bycia prawdziwym chrześcijaninem. Ten dzisiejszy dowód wiary powinien promieniować i być drogowskazem dla innych, którzy szukają, błądzą i potrzebują pomocy. Pamiętajmy kim jesteśmy, gdzie się urodziliśmy, jaka jest nasza historia i bądźmy dumni z tego, że jesteśmy Polakami, chrześcijanami. Nie bądźmy przy tym pyszni i próbowali wywyższać się ponad innych. Dziękujmy za wszystko co jest dobre, że możemy żyć w spokoju duszy i ciała.

Zróbcie mu miejsce Pan idzie z nieba
Pod przymiotami ukryty chleba.
Zagrody nasze widzieć przychodzi,
I jak się Jego dzieciom powodzi.
Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana.
Przed twoim Bogiem zginaj kolana!...

Ten wiersz Franciszka Karpińskiego to tekst do najpopularniejszej pieśni Bożego Ciała. Ceremoniał tego dnia ubogacają pieśni eucharystyczne.  Podczas procesji śpiewane są pieśni, w których wierni składają hołd Bogu.  W dawnej Polsce, podczas procesji, odgrywano przy ołtarzach sceny, w których występowały postacie biblijne, wygłaszano wiersze, śpiewano pieśni adoracyjne. W procesjach brały udział wszystkie stany i bractwa, wojsko i cechy, a w stolicy sam król ze wszystkimi dostojnikami, a w okresie rozbiorów procesje dawały okazje do ujawniania postaw patriotycznych.

zdjęcia: Daniel Kubny
Mateusz Dżaluk