Rzymskokatolicka Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła

Wielki Czwartek znaczony jest dwoma ważnymi wydarzeniami: przedpołudniową Eucharystią, w czasie której dokonuje się poświęcenia olejów świętych, oraz wieczorną Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej. Rano w kościołach katedralnych biskupi wraz ze swoimi kapłanami sprawują Mszę Krzyżma. Podczas tej uroczystej koncelebry biskup święci olej chorych i olej krzyżma, które później zostaną rozesłane do wszystkich parafii w diecezji, aby były używane przy sprawowaniu sakramentów chrztu, bierzmowania i namaszczenia chorych.

Posłuchaj  słów homilii wygłoszonej przez ks. Pawła podczas Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej oraz życzeń dla kapłanów

Drugą Mszą sprawowaną w Wielki Czwartek jest Msza Ostatniej Wieczerzy. Charakteryzuje ją wspomnienie, podczas której Chrystus Pan ustanowił Eucharystię i sakrament kapłaństwa, a w obrzędzie umycia nóg dał uczniom przykład bezgranicznej miłości bliźniego. Podczas śpiewania hymnu „Chwała na wysokości Bogu” dzwoni się we wszystkie dzwony: zamilkną one po zakończeniu śpiewu i milczeć będą do kolejnego śpiewu „Chwała…”, który wybrzmi w czasie Mszy św. w Wigilię Paschalną. Tak samo ma się rzecz z muzyką organową. Zwyczaj nieużywania organów pochodzi z czasów karolińskich. Chodzi o umartwienie zmysłu słuchu, tak jak w przypadku zasłaniania krzyży i obrazów chodzi o umartwienie wzroku. A wszystko po to, aby dopomóc uczestnikom liturgii przeżyć ten czas w duchu głębokiej żałoby, smutku i umartwienia.

Po homilii odbywa się głęboki w symbolikę i wzruszający obrzęd umycia nóg, należący do kategorii sakramentaliów. Naśladując Chrystusa, umywa nogi dwunastu mężczyzn, wprowadzając w ten sposób w czyn słowa Pana: "Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem".

Liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej kończy się uroczystym przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do kaplicy adoracji, która tradycyjnie nazywa się Ciemnicą. Wierni, adorując Najświętszy Sakrament, nie tylko wspominają modlitwę Chrystusa w Ogrójcu i Jego uwięzienie, ale wielbią Jego Ciało Eucharystyczne i dziękują Mu za obecność pośród swego ludu.

Po zakończeniu liturgii mszalnej obnaża się ołtarz, usuwa z niego świece, kwiaty i obrus – ma to symbolizować obnażenie Chrystusa z szat i rozdzielenie ich między żołnierzy.

za: Przewodnik Katolicki

zdjęcia: Daniel Kubny