Rzymskokatolicka Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła

Środa popielcowa otwiera okres 40-dniowego postu. Obchodzenie Wielkiego Postu sięga IV wieku, a symboliczne sypanie głowy popiołem na znak pokuty - V wieku. W VII zaś obrządek ten przeszedł do liturgii. Popiół, którym kapłan posypuje głowę wiernym, pochodzi ze spalonych palm, które zostały poświęcone w Niedzielę Palmową poprzedniego roku. Tak jak ogień, popiół symbolizuje moc oczyszczania, jak również moc odrodzenia i znikomość cielesnej istoty ("prochem jesteś i w proch się obrócisz" Rdz 3, 19).

Dzięki pokucie człowiek może powrócić do Boga, od nowa rozpocząć swoje życie - bez grzechu. Dlatego słyszymy wezwanie: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mk 1,15 ).

Środa popielcowa rozpoczyna więc okres oczyszczania się. Post ma być czasem wyciszenia się, wsłuchania w siebie i Słowo Boże, refleksji. Dzięki temu można oderwać się od hałasu (który, jak mówi ks. Pawlukiewicz, może być narkotykiem) i spojrzeć na swoje życie z dystansu. Umiarkowanie w jedzeniu i piciu pomaga wycofać się ze świata czysto materialnego i skupić na duchowym wymiarze życia - przypomnieć sobie, że człowiek to nie tylko ciało, ale też duch. W tym czasie mamy znaleźć się w pewnym sensie na pustyni - tak jak Jezus. Zastanowić się co nas zniewala i jaką mamy relację z Panem Bogiem.

Wielki Post ma przygotować nas na otwarcie się na prawdę o Zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Jest to czas, w którym możemy na nowo się z nim zjednać i do niego zbliżyć. Dochodzenie do prawdy jest radością, Bóg jest radością (tą trwałą!), zatem okresu Wielkiego Postu nie należy postrzegać jako smutnego, ale właśnie jako poszukiwanie radości, sensu życia. Papież Franciszek w orędziu na Wielki Post 2014 roku pisze: "Jeśli sądzimy, że nie potrzebujemy Boga, który w Chrystusie wyciąga do nas rękę, bo wydaje się nam, że jesteśmy samowystarczalni, wchodzimy na drogę wiodącą do klęski. Tylko Bóg prawdziwie zbawia i wyzwala".

Nadszedł odpowiedni czas, by wrócić na dobrą ścieżkę życia - w Jezusie.