Rzymskokatolicka Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła

11 listopada to dzień kiedy w szczególny sposób możemy podkreślić naszą tożsamość narodową, to dzień kiedy swoją postawą manifestujemy swoją przynależność do państwa Polskiego. Dzisiejsza Msza Święta o godzinie 10:00 to czas kiedy mogliśmy wspólnie modlić się w intencji naszej Ojczyzny, a także patrząc na niespokojny czas dla naszych sąsiadów, modliliśmy się o pokój. O godz. 14:30 przypomnieliśmy sobie również ważną postać jakim jest św. Marcin, który wpisał się w tradycyjne nabożeństwo odprawiane w naszej parafii. Po krótkim nabożeństwie wszyscy obecni mogli poczęstować się rogalikiem symbolizującym znane w całej Polsce rogale marcińskie. Także po nabożeństwie przy ognisku mogliśmy wspólnie pośpiewać pieśni o charakterze patriotycznym i wspólnie poopowiadać sobie historie, które dotyczą wydarzeń związanych z odzyskaniem niepodległości przez Polskę.

Posłuchaj słów kazania podczas Mszy Świętej za Ojczyznę oraz słów przy placu kamieni pamięci

Jednak Ojczyzna to nie tylko ta administracyjna przestrzeń dzisiejszej Rzeczypospolitej, ale również małe lokalne społeczności, które je tworzą. Nie inaczej jest z naszym miastem, które administracyjnie należy do najmniejszego województwa w Polsce. Przy tegorocznych obchodach może spróbujmy pogłębić wiedzę o historii naszej "małej Ojczyzny", czyli naszego miasta.

Obecne miasto Kędzierzyn-Koźle niewiele ma wspólnego z osadą założona tutaj w 1104 roku. Prawo lokacyjne zostało przyznane w 1283 roku i wówczas pojawiła się nazwa Kędzierzyn. Nazwa Koźle pojawia się w dokumentach pruskich dopiero w 1750 roku, które były wydane w Berlinie w Języku Polskim. Pierwsze fortyfikacje miejskie, ziemno-drewniane pojawiły się w XII wieku. Napisał o nich Gall Anonim w Kronikach Polskich.

Od XII wieku, ziemie te wchodziły w skład księstwa kozielsko-bytomskiego, i były lennem króla czeskiego. W 1526 roku, władzę przejęli Habsburgowie. Od 1741 roku, tereny weszły pod panowanie Prus.  Już w 1743 roku, Koźle zamieniono w twierdzę. Rozwój gospodarczy nastąpił wraz z budową kanałów żeglownych i linii kolejowych. W 1845 uruchomiono linię kolejową Opole–Gliwice. Umieszczenie stacji kolejowej w Kędzierzynie, a nie w Koźlu spowodowało, że Kędzierzyn lepiej się rozwinął. Nie umieszczono stacji w Koźlu, bo to uniemożliwiła stojąca tam twierdza. W okresie 1891 - 1908 powstał port rzeczny w Koźlu. W okresie 1934 – 1938, wybudowano nowy Kanał Gliwicki.

W 1921 roku, okolica była terenem walk podczas III powstania śląskiego. Ziemie te, na mocy plebiscytu, pozostały w granicach Niemiec. W 1934 roku, władze niemieckie zmieniły nazwę miasta z Kandrzin na Heydebreck. Nazwa ta obowiązywała do 1945 roku. Później obszary Kędzierzyna zostały przyznane Polsce. W 1951 roku, Kędzierzyn otrzymał prawa miejskie.

Obecne miasto powstało w dniu 30 października 1975 roku, poprzez połączenie czterech miejscowości; Kędzierzyna, Koźla, Sławięcic i Kłodnicy. Jego powierzchnia wynosi aż 123 km², czyli podobnie jak Rzeszowa, ale Kędzierzyn-Koźle ma tylko około 59 tysięcy mieszkańców, a Rzeszów aż 197 tysięcy. Ścisłe centrum miasta leży nad niewielką rzeką Kłodnicą, która jest prawym dopływem Odry. Rzeka Kłodnica krzyżuje się z Kanałem Gliwickim. W Kędzierzynie-Koźlu są jeszcze dwa kanały: Kanał Kłodnicki i Kanał Kędzierzyński. W Koźlu znajduje się jeden z największych portów rzecznych w Polsce. W Kędzierzynie-Koźlu znajdują się jedne z największych w Polsce zakładów chemicznych: Zakłady Azotowe Kędzierzyn, a także zakład „Blachownia”.

Miasto Kędzierzyn-Koźle ma zarejestrowanych 76 zabytków. Głównie są to kościoły i kamienice. To tylko skrawek historii, informacji, które drzemią w historii tego obszaru mocno związanego również z kolejnictwem.

zdjęcia: Daniel Kubny