Rzymskokatolicka Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła

Msza święta Wieczerzy Pańskiej, przypomina nam wydarzenia z wieczernika. Jezus zaprasza nas – jak apostołów na swoją ostatnią wieczerzę. Daje nam swoje Ciało i Krew, wzywając jednocześnie abyśmy umocnieni tak wspaniałym darem służyli naszym braciom. Chrystus do końca umiłował nas wszystkich, dlatego też chce abyśmy w imię tej miłości miłowali się nawzajem. Ten dar jaki nam zostawił, a jakim jest Eucharystia, ma być źródłem z którego będziemy czerpać siłę do wypełnienia tego wezwania. Zapraszamy do wsłuchania się w całość Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej.

Przed Liturgią Słowa odśpiewywany jest hymn Chwała na wysokości Bogu, podczas którego biją wszystkie dzwony i dzwonki. Od zakończenia hymnu instrumenty te milkną aż do Gloria w Wigilię Paschalną sprawowaną w noc Wielkiej Soboty. Do tego czasu w liturgii zamiast dzwonków stosuje się kołatki; drewniane instrumenty, zwane też z łaciny crepitacula lub tabulae. Radosny, miły dla ucha dźwięk dzwonków zastępuję więc surowe i żałobne brzmienie kołatek.

Po liturgii Eucharystycznej i rozdaniu Komunii św. (najczęściej pod dwiema postaciami) następuje przeniesienie w uroczystej procesji Najświętszego Sakramentu z tabernakulum do przygotowanego wcześniej miejsca, zwanego Ciemnicą lub ściślej: ołtarzem wystawienia; symbolizującego miejsce uwięzienia Chrystusa po Wieczerzy, w noc oczekiwania na wyrok. Podczas procesji używa się kołatek i śpiewa się hymn Sław języku tajemnicę. Przy ciemnicy trwa do późnych godzin wieczornych adoracja Chrystusa uwięzionego i cierpiącego.

Z ołtarza zdejmuje się także obrusy (łac. denudatio altaris); czynią to diakoni lub akolici. Do przełomu VII i VIII wieku obrusy na ołtarzach pozostawały jedynie w czasie liturgii. Jako że od Mszy Wieczerzy Pańskiej aż do Wigilii Paschalnej nie celebruje się Eucharystii - ołtarz pozostaje odkryty. Dziś w geście obnażenia ołtarza upatruje się symbolikę obnażenia Jezusa z szat oraz jego opuszczenia przez bliskich. Sam ołtarz bowiem jest symbolem Chrystusa. Niegdyś zachowywano także zwyczaj zmywania mensy ołtarzowej wodą z winem na znak, iż z serca Jezusa wypłynęły krew i woda.

Istnieje także zwyczaj wygaszania wiecznej lampki przy tabernakulum oraz pozostawiania go otwartego na oścież. Stąd wydaje się zbytecznym klękanie czy kłanianie się przed pustym tabernakulum.

zdjęcia: Daniel Kubny