Rzymskokatolicka Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła

Dzisiejsze Nabożeństwo Różańcowe prowadzone było przez Grono Dzieci Maryi. Tematem przewodnim były święte kobiety. Różaniec prowadzony był w różnych językach – w zależności od tego, z jakiego kraju pochodziła dana święta. W pierwszej „dziesiątce” odmówionej w języku niemieckim została przedstawiona Hildegarda z Bingen – kompozytorka, poetka, zielarka. Patronka min. językoznawców i naukowców. Kolejną świętą była patronka Dzieci Maryi – św. Katarzyna Labouré, która pochodzi z Francji. Mało znaną świętą, której sylwetka została przybliżona to św. Oranna, która patronuje osobom niesłyszącym, dlatego też prowadzona modlitwa nie dość, że była w języku angielskim, to była również przedstawiona w języku migowym. Czwartą świętą była męczennica z III wieku – Agnieszka Rzymianka. Ostatnią przedstawioną świętą była znana w całym świecie apostołka Miłosierdzia Bożego s. Faustyna Kowalska.

Poniżej przedstawiamy krótką charakterystykę świętych kobiet, które towarzyszyły nam w trakcie Nabożeństwa Różańcowego.

św. Hildegarda z Bingen
Hildegarda urodziła się 16 września 1098 r. w zamku nieopodal Bingen. Ponieważ była dziesiątym dzieckiem w szlacheckiej rodzinie, w wieku ośmiu lat, zgodnie z tradycją dziesięciny, została poświęcona Kościołowi. Przygotowując się do życia w zakonie, w Disibodenbergu, Hildegarda otrzymała klasyczne wykształcenie. W 1136 r. Hildegarda została przeoryszą. Dopiero wtedy Hildegarda ujawniła, że od trzeciego roku życia miewała wizje, podczas których rozmawiała z Bogiem. Nie ujawniała tego przez skromność oraz z obawy przed inkwizycją. W czasie jednej z wizji usłyszała głos nakazujący jej spisywać swoje wizje. Powstawało dzieło Sci vias - "Poznaj ścieżki Pana". Podejmowała liczne dzieła dla swojego zakonu. Uznawana jest również za największą średniowieczną zielarkę, znawczynię medycyny naturalnej. Kompozytorka, poetka, wizjonerka – wspaniała i utalentowana kobieta. Jedna z najbardziej niesamowitych świętych kwitnącego okresu średniowiecza. Zmarła 17 września 1179 r. Została pochowana w kościele parafialnym w Einbingen, którego obecnie jest patronką. Na początku XIII wieku rozpoczął się proces beatyfikacyjny. W wieku XIV Hildegarda umieszczona została w Martyrologium Rzymskim.
Hildegarda była jedną z najbardziej wpływowych osób swojej epoki, jak również jedną z najważniejszych postaci w historii chrześcijaństwa. Hildegarda jest patronką esperanto, językoznawców i naukowców.

św. Katarzyna Labouré
św. Katarzyna Labouré urodziła się 2 maja 1806 r. we francuskiej wiosce Fain-les-Moutiers. Pochodziła z pobożnej rodziny. Gdy umarła jej matka, dziewięcioletnia Katarzyna powierzyła swe życie Maryi. Katarzyna postanowiła pójść w ślady siostry, która wstąpiła do klasztoru sióstr miłosierdzia, jednak ojciec nie chciał się na to zgodzić. Katarzyna utrzymywała dom i pracowała w restauracji swojego brata. Ostatecznie udało się jej przekonać ojca i zrealizować podjęte kilka lat wcześniej postanowienie. W 1830 r. wstąpiła do domu macierzystego sióstr miłosierdzia w Paryżu i tam 24-letnia nowicjuszka doznała objawień. Zasnęła w Panu 31 grudnia 1876 r. Po 57 latach okazało się, że jej ciało pozostało niezmienione. Przeniesiono je zatem do Kaplicy Objawień, gdzie - w szklanym relikwiarzu - znajduje się do dzisiaj.
Z uwagi na skromność i zachowywanie w tajemnicy faktu, że to właśnie ona doznała objawień Ojciec Święty Pius XII nazwał ją "Świętą Milczenia". Do grona błogosławionych została zaliczona 28 maja 1933, a w poczet świętych 27 lipca 1947 roku. Święta Katarzyna jest patronką Marianek.

św. Oranna
św. Oranna urodziła się jako iroszkocka księżniczka, córka króla Frocharda. Za przykładem obu swoich braci - św. Wendelina i św. Fiakra - opuściła dom rodzinny, aby służyć Panu Bogu. Gdy głucha od wczesnych lat dziecięcych Oranna cudem odzyskała słuch, postanowiła poświęcić się całkowicie modlitwie i umartwieniom. W pustelni spędziła kilka ostatnich lat swojego życia. Zmarła w opinii świętości.
Pochowana nieopodal Berus, wkrótce nad jej grobem wystawiono małą kaplicę. Zachował się zwyczaj pielgrzymowania do kaplicy św. Oranny w poniedziałek po trzeciej niedzieli września.
Patronka młodych kobiet, osób niesłyszących. Wzywana w obronie przed bólem ucha i zawrotami głowy.

św. Agnieszka
św. Agnieszka urodziła się w Rzymie około 291 roku. Jej rodzice byli chrześcijanami i wychowali ją zgodnie z zasadami wiary. Od dzieciństwa całą swą duszą pokochała Boga i zapragnęła do końca życia pozostać w dziewictwie. Agnieszka uczyła się w szkole dla dziewcząt. Pewnego razu, gdy miała zaledwie dwanaście lat i wracała ze szkoły do domu, ujrzał ją syn naczelnika miasta, Symfoniusz, któremu bardzo się spodobała. Kilkakrotnie udawał się do jej domu, prosząc, by została jego żoną, jednak Agnieszka wciąż mu odpowiadała, że jest już zaręczona „z Innym, który jest o wiele bogatszy”. Symfoniusz nie rozumiał, o kim mówi piękna niewiasta, aż do chwili, gdy wytłumaczono mu, że jest chrześcijanką. Wówczas jego ojciec bardzo się rozgniewał i polecił torturami zmusić Agnieszkę do wyrzeczenia się wiary. Miała zaledwie 12 lat. Św. Agnieszka, całkowicie obnażona na stadionie, została rzucona na pastwę spojrzeń tłumu. Za sprawą cudu okryła się płaszczem włosów. Cudowne znaki, jakie miały miejsce podczas tortur, nawróciły na chrześcijaństwo stu sześćdziesięciu pogan. W końcu męczennicę wrzucono do ognia, a gdy wyszła z niego żywa, zabito ją ciosem miecza w gardło. Zbudowano tam kościół ku jej czci.
Później, w czasie panowania Konstantyna Wielkiego, wybudowano nad jej grobem bazylikę.

św. Faustyna Kowalska
Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 r. jako trzecie z dziesięciorga dzieci. W 1914 r. przyjęła I Komunię świętą, a dopiero trzy lata później rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. Bardzo pragnęła życia zakonnego, ale rodzicom powiedziała o swoich zamiarach dopiero w 1922 r. Ojciec jednak nie wyraził zgody, motywując odmowę brakiem pieniędzy na wyprawę wymaganą w klasztorach. W lipcu 1924 r., kiedy Helena z koleżankami uczestniczyła w zabawie w parku koło łódzkiej katedry, Pan Jezus przemówił do niej i polecił niezwłocznie pojechać do Warszawy i wstąpić do klasztoru. Helena postanowiła nie wracać do domu i postawić rodziców przed faktem dokonanym. Zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Razem z habitem otrzymała imię Maria Faustyna. Jej bogate życie wewnętrzne wspierane było poprzez wizje i objawienia. 22 lutego 1931 r. po raz pierwszy ujrzała Pana Jezusa Miłosiernego. Otrzymała wtedy polecenie namalowania obrazu – postać Zbawiciela, oraz publicznego wystawienia go w kościele. Gdy ujrzała ukończony obraz, płakała, że Chrystus nie jest tak piękny, jak Go widziała. Chrystus uczynił siostrę Faustynę odpowiedzialną za szerzenie kultu Jego Miłosierdzia. Polecił pisanie Dzienniczka poświęconego tej sprawie, odmawianie nowenny, koronki i innych modlitw do Bożego Miłosierdzia. Codziennie o godzinie 15:00 Faustyna czciła Jego konanie na krzyżu. W kwietniu 1938 r. nastąpiło gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia siostry Faustyny. Po długich cierpieniach, które znosiła bardzo cierpliwie, zmarła w wieku 33 lat - 5 października 1938 r. Jej ciało pochowano na cmentarzu zakonnym w Krakowie-Łagiewnikach. S. Faustyna została beatyfikowana 18 kwietnia 1993 r., a ogłoszona świętą 30 kwietnia 2000 r.

zdjęcia: Daniel Kubny