Rzymskokatolicka Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła

W czwartą niedzielę kwietnia odbyła się kolejna akcja poboru krwi, którą przeprowadziło Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Opolu wraz z naszym Parafialnym Klubem Honorowych Dawców Krwi, który nie dawno obchodził swoje 20-lecie istnienia. Podczas niedzielnej akcji 29 osób chciało oddać krew, w tym 23 osoby oddało 10,35 litrów krwi. W tym dniu również gościliśmy w naszej parafii br. Tadeusza Rucińskiego, który cyklicznie prowadzi w naszej parafii warsztaty dla nauczycieli i wychowawców.

Trwając w Oktawie Wielkanocnej warto przybliżyć pracę osób dbających o wystrój kościoła w tym okresie, ale również w trakcie całego roku liturgicznego.  Wielkie Bóg zapłać dla osób, które przyczyniły się do tego jak wygląda nasz kościół podczas uroczystości, w tym także podczas najpiękniejszego czasu jakim jest Okres Wielkanocny. Serdecznie zapraszamy do obejrzenia zarchiwizowanych motywów wystroju naszego kościoła.

Rozpoczynamy ten dzień procesją rezurekcyjną wczesnym rankiem, której celem jest obwieszczenie światu Dobrej Nowiny o zmartwychwstaniu Jezusa. W procesji obok Hostii w monstrancji niesiemy krzyż procesyjny ozdobiony na tę okazję czerwoną stułą oraz figurę Jezusa Zmartwychwstałego. Po powrocie ustawiony zostaje krzyż i figura Zmartwychwstałego obok ołtarza, a monstrancja na ołtarzu. Po błogosławieństwie następuje uroczysta Msza Święta koncelebrowana przez wszystkich księży będących w naszej parafii.

Kościół katolicki rozpoczyna obrzędy Wigilii Paschalnej w Wielką Sobotę, po zachodzie słońca. "Wigilia" to w pierwotnej tradycji Kościoła "nocne czuwanie"; tak jest również w tym przypadku. Wigilia Paschalna to noc modlitewnego czuwania przed Zmartwychwstaniem Chrystusa. O tym, że Wigilia Paschalna powinna się rozpocząć po zachodzie słońca, mówi List okólny o przygotowaniu i obchodzeniu Świąt Paschalnych Kongregacji Kultu Bożego z dnia 16 stycznia 1988 roku:

"Wszystkie obrzędy Wigilii Paschalnej odbywają się w nocy: nie wolno ich rozpocząć, zanim nie zapadnie noc, a należy je zakończyć przed świtem niedzieli". Zasada ta musi być interpretowana ściśle. Przeciwne jej nadużycia i tu i ówdzie praktykowane zwyczaje sprawowania Wigilii Paschalnej o godzinie, w której zwykło się antycypować Mszę niedzielną, zasługują na odrzucenie."

Zwyczaj święcenia pokarmów w Kościele katolickim z okazji Wielkiej Nocy w Polsce upowszechnił się dość wcześnie bo kilkaset lat temu, to błogosławieństwo pokarmów zwane „święconką”. W Polsce stało się to wręcz synonimem Wielkiej Soboty i Wielkiej Nocy. Gdyby ktoś w tej szlacheckiej I Rzeczypospolitej zasiadał do śniadania wielkanocnego, a nie zjadłby święconego, to właściwie w ogóle by nie świętował – pisze ks. Jędrzej Kitowicz o czasach zamierzchłych (XVIII w.).

Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego - dramatycznym dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza św. W kościołach odprawiana jest Liturgia Męki Pańskiej. Jest to dzień ścisłego postu. Wielki Piątek jest dniem pełnym smutku i jednocześnie jest dniem dla obudzenia na nowo naszej wiary, dla umocnienia naszej nadziei.

Msza Wieczerzy Pańskiej jedyna Msza sprawowana w Wielki Czwartek. jest uroczystym rozpoczęciem obchodów Triduum Paschalnego. Śpiewamy na niej hymn eucharystyczny autorstwa św. Tomasza z Akwinu pt.” Sław Języku Tajemnicę: " W trakcie liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej spotykamy się z pięcioma Symbolami, które warto przybliżyć :
1. Wyciszenie dzwonów i dzwonków w czasie mszy - podczas pieśni "Chwała na wysokości Bogu" zabrzmią wszystkie dzwony w Kościele, które od tej pory zostaną wyciszone aż do pieśni "Chwała" w czasie Mszy Wigilii Paschalnej. Dzwonki używane w czasie przeistoczenia zostają zamienione na kołatki, o głuchym i mniej przyjemnym brzmieniu. Wyciszamy się ponieważ Chrystus został zdradzony i uwięziony.

Poprzez ręce Kapłanów spływa na nas łaska Boża, dlatego dziś prosimy, aby Chrystus uczynił swoich Kapłanów tak wielkimi, aby mogli ogarnąć cały świat, tak silnymi, by mogli go dźwignąć i pomagać w nieustannym zbawianiu.
Niech obfitość łask nieustannie się pomnaża przez Chrystusowe „stokroć więcej” i owocuje w ludzkich sercach umacnianiem wiary i głębszym umiłowaniem Boga.

W szóstą niedzielę Wielkiego Postu nazywaną: Niedzielą Palmową - Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczynamy najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy. Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy. Według wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele.