Rzymskokatolicka Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła

24 kwietnia 2016 roku w 30 roku istnienia naszej wspólnoty parafialnej "na Piastach" po raz kolejny przeżywaliśmy Radosną Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej. 123 naszych dzieci po raz pierwszy stało się uczestnikami Stołu Pańskiego w pełni uczestnicząc w Ofierze Chrystusa. Msze święte pierwszokomunijne odprawione zostały przez księży katechetów. O 9.30 Mszę świętą odprawiał ks. Tadeusz dla szkoły nr 19 a o 11.30 dla szkoły nr 9 Najświętszą Ofiarę sprawował ks. Marcin. Ks. Proboszcz w kazaniu przypomniał dzieciom o tym, że każdy z nas jest wezwany do tego aby być prawdziwym uczniem kochającym swojego nauczyciela -Pana Jezusa oraz o tym, że Pan Jezus wciąż ma dla nas otwarte drzwi i zaprasza nas do tego aby zawsze przechodzić przez Jego bramę którą otworzył nam chrzest święty.

W drugim tygodniu wielkanocnym, kończącym Tydzień Miłosierdzia dnia 09.04.2016 r. odbyło się, w Parafii Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła w Kędzierzynie-Koźlu kolejne spotkanie nauczycieli wychowawców i rodziców z br. Tadeuszem Rucińskim FSC, wokół tematu „Wychowanie na czas wojny religii i kultur”. Spotkanie było możliwe dzięki życzliwości ks. proboszcza Edwarda Bogaczewicza, który Brata zaprosił i gościł, powierzając mu również niedzielne kazanie.
Spotkanie sobotnie rozpoczęło się Eucharystią, którą sprawował dla nas ks. Marcin Pilch, lekcję czytała p. Anna Penkala, modlitwę wiernych przedstawił Bogu p. Adrian Kłos a śpiewy prowadziła nasza druga organistka p. Joanna.

W sobotę 23 kwietnia przedstawiciele naszej Parafialnej Rady Duszpasterskiej uczestniczyli w spotkaniu formacyjnym w Domu Pielgrzyma na Górze Św. Anny.
Tegoroczne spotkania formacyjne odbywają się w okresie od 05 marca do 18 czerwca w wybrane soboty, w różnych miejscowościach naszej Diecezji tj. : Góra Św. Anny, Kluczbork, Głębinów, Racibórz i Winów.
Na każdym spotkaniu 5-6 dekanatów, tak aby wszystkie 36 dekanaty modły kierować tam swoich chętnych radnych.

Przyjęcie przez księcia Mieszka I chrztu było świadomym wyborem chrześcijaństwa dla całego państwa, powstałego na przestrzeni lat ze zjednoczenia wielu plemion dzięki Siemowitowi, Lestkowi, Siemomysłowi i samemu księciu. Powstałe państwo, między Odrą a Bugiem, było różnorodne wewnętrznie, a jego mieszkańcy wyznawali różne pogańskie religie. W 963 r. Mieszko opanował plemię Lubuszan i zagrażał Pomorzu, a tym samym dostał się w strefę wpływów cesarza niemieckiego. Książę wiedział o jego planach podporządkowania obszarów leżących na wschodzie Europy i chęci ustanowienia biskupstwa w Magdeburgu. Aby zapobiec tym dążeniom, Mieszko musiał przyjąć chrzest. W 965 r. Mieszko poślubił więc czeską księżniczkę Dobrawę, a tym samym zyskał sojusznika przeciwko groźnemu sąsiadowi znad Bałtyku, Związkowi Wieleckiemu. Gall Anonim, XII-wieczny kronikarz, twierdzi, że do przyjęcia chrztu Mieszka namówiła właśnie Dobrawa.

Zapewne nigdy nie dowiemy się, gdzie dokładnie odbył się chrzest Polski, historycy podają bowiem jedynie hipotetyczne miejsca. Wskazują na Ratyzbonę, Kolonię, Czechy, Poznań, Gniezno i Ostrów Lednicki — „świętą wyspę”, jak pisał o niej Ignacy Józef Kraszewski, gdzie odkryto baptysterium datowane na II połowę X w. Można jednak podać najbardziej prawdopodobną datę tego wydarzenia: 14 kwietnia 966 r. Zgodnie ze średniowiecznym zwyczajem, ceremonia odbywała się bowiem w Wielką Sobotę. Przypuszcza się, że razem z księciem został ochrzczony cały jego dwór. Nie wiadomo, jak wyglądał sam rytuał chrztu, ale można spróbować rekonstruować go na zasadzie analogii. Na pewno więc Mieszko i jego dwór nie byli polewani wodą jedynie po głowie, ale zanurzali się cali w specjalnym basenie chrzcielnym. Dwa lata później do Polski z Rzymu przybył pierwszy biskup — Jordan, a na jego siedzibę wybrano Poznań.

W Niedzielę Miłosierdzia Bożego parafialna wspólnota Apostolatu Margaretka zorganizowała autobusową pielgrzymkę do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach. Światowy Ruch Margaretka powstał jako odpowiedź na prośbę Maryi Królowej Pokoju, która w Mediugoriu objawiła się ojcu Jozo Zavko i prosiła o modlitwę za kapłanów. Symbolem Apostolatu jest kwiat margaretki w centrum którego wpisano księdza a na siedmiu jego płatkach nazwiska osób, (rodzin), które zadeklarowały za niego modlitwę w wybranym dniu tygodnia. Apostolat Margaretka w naszej parafii powstał 07.X.2002r. Obecnie w naszej i okolicznych parafiach za kapłanów modli się ponad 200 osób swoją modlitwą obejmują około 100 kapłanów w tym Ojca Świętego Franciszka i misjonarzy na wszystkich kontynentach. Na przestrzeni minionego czasu Apostolat organizował pielgrzymki do: Turzy Śląskiej na obchody Światowego Dnia Chorych i wielokrotnie do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach.

Jezus ukazał się znowu nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy nie macie nic do jedzenia? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje. I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce moje. Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: Pójdź za Mną!

(J 21,1-19)

W sobotę drugiego kwietnia 2016r. pracownicy, wolontariusze a także chętni parafianie z całej Diecezji Opolskiej (około 1000 uczestników) spotkali się w Branicach na zaproszenie Biskupa Ordynariusza w Wigilię Święta Miłosierdzia Bożego. Uroczysta msza św. o godz. 10.30.odprawiona przez trzech biskupów opolskich: bp Andrzeja Czaję, bp Pawła Stobrawę, i bp Rudolfa Pierskałę, a także licznej asyście księży z całej Diecezji Opolskiej rozpoczęła to spotkanie.
Ks. biskup Andrzej Czaja w homilii podczas tej mszy św. przybliżył życiorys budowniczego i fundatora Zakładu Psychiatrycznego w Branicach ks. Biskupa Józefa Marcina Nathana. Wielu z nas uczestników jadących na to spotkanie nie miało

Ostatni dzień Triduum Paschalnego pełen jest wielkanocnej radości, u której podstaw odnajdujemy cud zmartwychwstania. Poranną mszę rezurekcyjną (łacińskie słowo resurrectio oznacza 'zmartwychwstanie') poprzedza uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem. Kapłan, ubrany w złotą kapę, podnosi ustawiony przy Grobie Pańskim krzyż ozdobiony czerwoną stułą — znak Jezusa-Kapłana, który złożył siebie na ofiarę (krzyż ten w okresie wielkanocnym będzie eksponowany w widocznym miejscu). Następnie ksiądz trzykrotnym śpiewem oznajmia zmartwychwstanie Chrystusa. Idący w procesji ministranci niosą krzyż i figurę Zmartwychwstałego, kapłan zaś trzyma przed sobą monstrancję z Hostią. Tradycyjna procesja okrążała od zewnątrz kościół, przy którym zwykle znajdował się cmentarz grzebalny — także i zmarłym głoszono wieść o zmartwychwstaniu. Procesja kończy się odśpiewaniem dziękczynnego hymnu Ciebie, Boga, wysławiamy.

W Wielką Sobotę, po zapadnięciu zmroku, rozpoczyna się w liturgii świętowanie największego wydarzenia w dziejach świata - zmartwychwstania Chrystusa. Dokonuje się to przez sprawowanie bardzo uroczystej liturgii Wigilii Paschalnej. Na jej wielkanocny charakter wskazuje już biała barwa szat liturgicznych. Wierni powinni przyjść do kościoła ze świecami. Kościół widzi w świetle i ogniu coś więcej niż praktyczny środek do oświetlania wnętrz. Widzi nade wszystko w nim symbol samego Jezusa Chrystusa. Pan Jezus sam nazywał siebie światłem: "Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia". Pan Jezus bywał też nazywany światłem: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo... W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany od Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz (posłanym), aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi".